Amak edontzi berria jarri digu. Aurrekoarekin hainbat arazo izan ondoren, amak erabaki du edontzia aldatzeko ordua dela. Ama gutaz kezkatzen da eta hori asko gustatzen zaigu. Gainera, poza sentitzen dugu altzari berriak lehen aldiz erabiltzen baditugu. Azken binean edontzia altzari bezala daukagu, iglu-dendaren ondoan. Hala ere, ez da dena hain erraza izan, ez horixe!
Hasteko, aurreko edontzia eta edontzi berria jartzeko lanak astunak izan dira. Zelako lurrikarak nabaritu ditugun! Ezin genuen lorik egin, ezta gurpilan ere egon. Behin edontzia jarrita izan dugunean, hain zegoen baxu ezen ezin genuen edan. Horrela egon gara, ura edan ezinik ordu batzuk (badakizue nolakoak diren uraska lanak, beti urarik gabe uzten dizute!). Ondoren, konturatu direnean ezin genuela edan, edontzia igo dute gure altuerara. Orduan hasi dira gure zorigaitza. Mihiarekin askaren bolatxoari eman arren ez da urarik ateratzen. Behin eta berriro mihiarekin bolatxoa bultzatu behar dugu ur tanta bat edan ahal izateko. Haserretzen hasita nago. Halloween-eko txantxa al da?
Horrela bada, jakin dezazuen ez zaigula barregarria iruditzen. Badakizue zenbat denbora egon behar garen ura edaten? Hankarekin indarra ere egin behar dugu eta burua posizioz aldatu behar dugu behin eta berriro ez nekatzeko! Eta hau gutxi balitz bezala, askotan, semea nire gainera igotzen da (ni ura edaten ari naizenean) eta nire kontu ura edaten hasten da.
No hay comentarios:
Publicar un comentario