Daztatu al dituzue inoiz txapinak? Mundukorik gauza hoberena da! Beste zapatilek ez dute zer egiterik txapinen ondoan. Txapinak leunak dira eta gazta zahar zaporea dute eta gainera oso dibertigarriak dira. Pena da gutxitan uzten didatela haiekin jolasten. Baina noizean behin amak terrazan ahazten ditu. Orduan nik hortzekin leunki hartzen ditut eta belarrean etzaten naiz (belarra ohe oso fresko eta eroso da, udan bereziki). Txapinak ondo daztatzeko teknika berezia dut: lehenengo hanken artean heldu behar dira eta hozkada txikiak eman zaporea iraun dezan ahalik eta gehien.
Nire txapin gustukoenak arreba nagusiarenak dira. Bildots forma dute eta oso leunak dira, mingainean kilimak sortzen dituzte. Arreba sukaldean bakarrik dagoenean mahai azpian izkutatzen naiz eta astiro hozkatzen ditut. Arrebaren oinak oso sentikorrak direnez segituan hasten da kilimekin barrezka.
Txapinik dibertigarrieak, berriz, anaiarenak dira. 10 urteko umea besterik ez da eta zapatilak lapurtzen dizkiodanean segituan haserretzen da eta nire atzetik korrika etortzen da garrasika. Primeran pasatzen dugu lorategian korrika, ohiuka (tira, ni zaunkaka) eta azkenik harrapatzen nauenean barrezka.
Baina aitak ez du ulertzen dibertsio hau eta gorroto du nik bere txapinak hartzea. Aita haserretzen denean oso beldugarria denez hobe da bere zapatilak bakean uztea. Zein xuhurra aita! Bere txapin erraldoiak konpartitu nahi ez izatea ere!
No hay comentarios:
Publicar un comentario