Osteguna, 2010ko azaroak 4
Gogaikarria da benetan ohetik altxatzean izaten dugun orrazkera. Guk ez dugunez ispilurik, ez dugu gure burua ikusten, baina amak ikusten gaitu. Eta zelako aurpegiak jartzen ditu gu altxatu berriak gaudenean. Ezin dugu ekidin, gure naturan dago. Beno, beharbada bata bestea zirikatzen egongo ez bagina, gure orrazkera denbora gehiago iraungo luke.
Alabaina, lo egiteko momentua jolasteko mementorik hoberena da! Ni semearen gainean lo egiten saiatzen naiz baina ez naiz batere ona, azkenean errukiz beti bakean uzten dut. Semea, berriz, bihurria da lotan egon arren. Nahiz eta sakonki lotan egon, nire presentzia nabaritzen du eta pixkanaka-pixkanaka iglu-dendatik at bultzatzen nau. Egunen batean iglu-dendaren kanpoaldean lo egin beharko dut! Barregarriena da ni altxatzen banaiz zerbait egitera bera ere iratzartzen dela, baina ez dela ohetik altxatzen, baita zera ere! Ni igo arte itxaroten dit eta orduan berriro hasten da ni zirikatzen. Neketsua da benetan!!
Beraz, nire orrazkera beti da gehien sufritzen duena. Bekokian marra bat ateratzen zait eta ileak alde bakoitzera banatzen dira. Batzuetan amaren esanetan behintzat, gaixo aurpegia dut ilea begian sartzen zaidalako. Eta gainera orrazkera permanentea eginda banu bezala irauten du, behin eta berriro garbitu arren ileak bere horretan jarraitzen dute.
Gogaikarria da benetan ohetik altxatzean izaten dugun orrazkera. Guk ez dugunez ispilurik, ez dugu gure burua ikusten, baina amak ikusten gaitu. Eta zelako aurpegiak jartzen ditu gu altxatu berriak gaudenean. Ezin dugu ekidin, gure naturan dago. Beno, beharbada bata bestea zirikatzen egongo ez bagina, gure orrazkera denbora gehiago iraungo luke.
Alabaina, lo egiteko momentua jolasteko mementorik hoberena da! Ni semearen gainean lo egiten saiatzen naiz baina ez naiz batere ona, azkenean errukiz beti bakean uzten dut. Semea, berriz, bihurria da lotan egon arren. Nahiz eta sakonki lotan egon, nire presentzia nabaritzen du eta pixkanaka-pixkanaka iglu-dendatik at bultzatzen nau. Egunen batean iglu-dendaren kanpoaldean lo egin beharko dut! Barregarriena da ni altxatzen banaiz zerbait egitera bera ere iratzartzen dela, baina ez dela ohetik altxatzen, baita zera ere! Ni igo arte itxaroten dit eta orduan berriro hasten da ni zirikatzen. Neketsua da benetan!!
Beraz, nire orrazkera beti da gehien sufritzen duena. Bekokian marra bat ateratzen zait eta ileak alde bakoitzera banatzen dira. Batzuetan amaren esanetan behintzat, gaixo aurpegia dut ilea begian sartzen zaidalako. Eta gainera orrazkera permanentea eginda banu bezala irauten du, behin eta berriro garbitu arren ileak bere horretan jarraitzen dute.
No hay comentarios:
Publicar un comentario